Friday, November 27, 2009
expr:id='"post-" + data:post.id'>
အဘိဓမၼာဆရာႀကီး တရုတ္တန္းဦးေတာက္ကုိ ေရးသားဆံုးမေတာ္မူတဲ့ ဧကပိုဒ္ ရတု
ဆိုပိမ့္ဟုတ္ရာ၊ ေစ့ေစ့နာေလာ့၊ သဒၵါပရမတ္၊ မႏူးနပ္ဘဲ၊ လူတတ္တဆူ၊ ငါေကာဟူ၍၊ အယူေထြဆန္း၊ မရဲလြန္းႏွင့္၊ က်မ္းတဲ့ဂန္တဲ့၊ မရြဲ႕စသာ၊ ေလးျမတ္ပါမွ၊ ပညာတိုးပြား၊ အက်ဳိးမ်ားလိမ့္၊ ေလးပါးပင္လယ္၊ နက္၀ွမ္းက်ယ္ကို၊ ယုန္ငယ္ေသးေကြး၊ မေလာက္ေလးမူ၊ ေသေဘးမေႏွာင္း၊ ျမဲစေတာင္းတည့္၊ ခါေကာင္းသမယ၊ န၀မတဲ့၊ ဘ၀အခိုက္၊ မၾကိဳက္စသာ၊ ၾကိဳက္ခဲ့ပါလည္း၊ သမၼာမ၀င္၊ မိစၦာယွဥ္က၊ လူတြင္လံုးလံုး၊ အျဖစ္႐ႈံး၏၊ ထံုးေတာင္းတႏၱီ၊ က်မ္းအညီ ႏွင့္၊ ဂမၻီရဓာတ္၊ ပရမတ္ကို၊ အတတ္ေတြးေတာ၊ မေဟာေျပာႏွင့္၊ သေဘာသကံ၊ မိမိဉာဏ္ႏွင့္၊ မတန္မရာ၊ နက္နဲစြာကို၊ အရာမသိ၊ မရိပ္မိဘဲ၊ ဟုတ္လိႏိုးႏိုး၊ ဆင္ကန္းတိုးသို႔၊ ႀကိဳးႀကိဳးပမ္းပမ္း၊ အႀကံဆန္းမူ၊ ပရမ္းပတာ၊ စိတ္သညာျဖင့္၊ ထင္ရာထင္မိ၊ မွားေခါင္ထိ၍၊ ဒိ႒ိ ဒီျမစ္၊ စံုးစံုးနစ္သည္။ … ။ လူျဖစ္ ဤတြင္ အဆံုးတည္း။ …. ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment